Snow in the Black Hills gives White Hills

Vanmorgen werden we wakker en er kwam sneeuw uit de lucht. Heb ik al verteld dat we een fantastische auto hebben waarmee we zeer comfortabel reizen? Nou dat is nl. het geval. We leggen veel Miles af.

Zondag 9 mei 2010:
De dag begon om 06.30 uur met een geimproviseerd Amerikaans moederdagliedje en voor mij een ontbijtje op bed. Vier (twee (boys) redelijk slaperige) kinderen die de dag toch maar zo laten beginnen, kan niet meer stuk. Lekker douchen en om 08.15 uur zaten we in de auto om naar Belgrade in Minnesota te gaan. De weg er naar toe was fantastisch. Wat een prachtige natuur, ik heb er van genoten. Na 4 uur rijden kwamen we om 12.15 uur in Belgrade aan. Even wat eten op de hoek en toen naar Brenda, de zus van Jeff. Die woont met haar man Les in een prachtig, echt Amerikaans huis. Daar even over het een en ander gekletst (o.a. the Black Hills) en Pete (de zoon van Jeff en Cindy) was daar ook met zijn vriendin. Om ongeveer 14.00 uur gingen we naar de kerk waar de verjaardag van de moeder van Jeff zou worden gevierd. Veel mensen wilden met ons praten. Om met de vader van Jeff te praten was erg leuk vond ik. Met Pete en zijn vriendin Ashton hebben we ook leuk gesproken over hoe het boerenbedrijf werkt hier in Amerika. Om 15.45 uur zijn we met Jeff naar de boerderij van zijn ouders gereden, onderweg eerst even een ijsje gehaald. Jeff is daar, op die boerderij, opgegroeid. Sem en Stef mochten op de tractor zitten, vonden ze geweldig. Rene z'n droom kwam ook uit. Hij mocht op de grasmaaier zitten. Nu nog een keer de kans krijgen om er op te rijden en het gras te maaien. De buren van Cindy en Jeff halen Rene op als het tijd is om het gras te maaien. Dan is zijn droom compleet. Droom anders maar lekker verder............!
Om ongeveer 16.45 uur reden wij op weg naar het hotel in Minneapolis (Eagan). Om ongeveer 19.30 uur kwamen we aan en onderweg hebben we al een glimp opgevangen van de MALL of AMERICA. Nadat we onze tassen op de kamer hadden gezet, zijn we even gaan zwemmen. Een zwembad voor ons alleen! Niet al te lang na het zwemmen hebben we nog wat gegeten en zijn we gaan slapen. De volgende dag zou the MALL aan de beurt zijn.

Maandag 10 mei 2010:
Om 08.00 uur zaten we aan het ontbijt. Om 09.00 uur werden we door the Hotelshuttle naar the MALL of AMERICA gebracht. We dachten dat het om 09.30 uur open zou gaan, maar dat was uiteindelijk 10.00 uur. Gelukkig konden we wel the MALL al in, maar de winkels (540) waren nog gesloten. We konden rustig het Nickelodeon Universe bekijken. Een pretpark gedeelte in het midden van the MALL.
Om een lang verhaal kort te maken: we hebben veel winkels van binnen gezien. Rene en Sem zijn nog gaan midgetgolfen in MooseMountain. Aan het einde van de dag zijn Merel, Stef, Sem en ik nog in het Underwater Adventures Aquarium geweest. Dat vonden de jongens best wel eng. We hebben haaien en nog veel andere dieren zien zwemmen. De Jellyfish (kwal) werd ons op vele manieren getoond. Er zijn daar ongeveer 200 soorten van en 70 soorten zijn 'mensvriendelijk'. Indrukwekkend hoor! Om 19.30 uur werden we weer opgehaald door the Hotelshuttle en reden we uiteindelijk om 20.15 uur weer richting Arlington. Na 5 uur rijden, om 01.15 uur waren we in Arlington en gingen we snel weer naar bed. De volgende ochtend wilden we weer vroeg vertrekken.

Dinsdag 11 mei 2010:
Evyn is een mens van de klok. Altijd op tijd en altijd klaar! Zo regelde ze het, dat we deze ochtend volgepakt met ontbijt en drinken in de auto konden stappen. Onbijten moesten we maar in de auto doen, dat scheelde tijd. Met de geplande route zouden we vandaag ook weer lang onderweg zijn. Op weg naar Rapid City met 3 stops onderweg. De eerste stop was at Corn Palace in Mitchell, SD. The World's Only! Een 'Paleis' (gebouw met een gymzaal) wat aan de buitenkant met Corn (mais) wordt bekleed. Ieder jaar weer in een ander thema. Dit jaar (2010) staat in het teken van vervoer. Ook in de gymzaal veel afbeeldingen in Corn aan de wanden. De winkeltjes gaan al aardig in de richting van Indianen en Cowboys. De tweede stop was at Chamberlain. Daar loopt de Missouri River. Het bekende??? verhaal over Lewis en Clark uit 1804. Evyn heeft er over geleerd op school bij American History. Ze wil er nog meer van weten (ik ook), dat komt de komende tijd wel. Het was een fantastische plek om uit te kijken over het landschap en de Missouri River.
De derde stop was eigenlijk niet een echte stop, maar we zijn af en toe wel gestopt. Deze stop was een Loop door the Badlands, oftewel the Badlands Loop. Een soort van natuurpark waar een weg (meerdere wegen) doorheen gaat die je kunt rijden. Soms heel kronkelig en aan alle kanten zijn gesteenten. Ik vergelijk het maar met the Rocky Mountains in het klein. Het hele gebied was voorzien van bijzondere stenen 'bergen' met bijzondere kleuren. Ook zijn daar verschillende diersoorten in het wild. We hebben er een paar gezien. De afstand door het park was ongeveer 35 Miles. We hebben ons voorgenomen om op de terugweg (we rijden voor een groot deel via een andere route terug) toch weer door the Badlands te rijden. Het was enorm geweldig om dit stuk natuur te zien. In Wall hebben we gegeten en daar is het volledig gericht op Indianen en Cowboys. We moesten eerst door wat winkeltjes om bij het restaurant te komen. Sem vindt het helemaal geweldig. Iedere winkel hoedje op, geweertje pakken (mag van ons niet), dat vindt hij maar stom!!!!! Pijl en boog mag dan ook niet, vindt hijzelf. Dat is ook een wapen waarmee je iemand pijn kunt doen. Zijn wij het helemaal mee eens. Stef volgt Sem in de voetsporen, het is een grappig gezicht. Na het eten naar het hotel. Dat was niet moeilijk. Het ligt vlak naast de HighWay. In het hotel aangekomen merken we dat het een uur vroeger is. Dat betekent dat het tijdsverschil met Nederland nu 8 uur is en met Jeff en Cindy in Arlington 1 uur. We gaan met de bagage naar de kamer, die overigens lekker ruim is met een heel klein keukentje en een zitgedeelte en 2 tv's. Hier verblijven we 6 nachten, dat zal wel lukken. We rommelen wat en gaan naar bed.

Woensdag 12 mei 2010:
We slapen uit, zien sneeuw uit de lucht komen en ontbijten tussen 08.30 en 10.00 uur. Het ontbijt is prima, wel anders dan thuis. Dat geeft een heerlijk vakantiegevoel. Als we naar buiten kijken krijgen we het gevoel dat we op wintersport zijn. Na het ontbijt relaxen we wat op de kamer en hebben vandaag eigenlijk geen zin in een lange autorit. Wel moeten we wat boodschappen doen (de luiers zijn bijna op). We verdoen onze tijd in the Mount Rushmore MALL. Alle kids krijgen schoenen, de jongens met lichtjes aan de voorkant van de schoenen (ze rennen de winkel door en willen nu graag lopen) en de meiden om vanaf vandaag sportiever door het leven te gaan. Omdat Evyn in Nederland haar schooldiploma al heeft gehaald, mocht ze in Arlington niet mee doen aan de schoolsporten. Dat heeft ervoor gezorgd (en ook de lange wintertijd met veel sneeuw) dat ze veel te weinig (helemaal niet)heeft gesport in de tijd dat ze in Arlington is geweest. Nou, met zo'n sportieve moeder krijg je natuurlijk de kans niet om op de bank te blijven zitten. In het hotel is een Exercise Room. Na de boodschappen hebben we een late lunch gehaald die we in het hotel eten. Dan spelen de jongens lekker, Merel leest een boek, Evyn luistert muziek en leest ook en wij relaxen (Rene is met z'n nieuwe computer bezig). We gaan nog even kijken in het geweldige zwembad en beloven Sem dat we morgen gaan zwemmen. Terug in onze kamer bespreken we wat we de volgende dag voor het zwemmen gaan doen. Dat lezen jullie in het volgende stuk.
De jongens gaan slapen en de meiden gaan naar de Exercise Room. Ik kan daar prima op de loopband (fiets en steps) mijn conditie op peil houden en Evyn en Merel doen ook een cardio rondje. Nog even gezellig zitten met elkaar en dit verhaal schrijven.
Het is alweer laat voor mij, maar ik moet onze belevenissen opschrijven. In Nederland is het nu 09.30 uur. Dat blijf ik toch raar vinden hoor. Ik ga naar bed en bij jullie begint de dag alweer. Als ik morgen om 08.00 uur aan het ontbijt zit is het bij jullie 16.00 uur. Nou tot het volgende stukje!!!! Groetjes van Ingrid, Evyn, Merel, Sem, Stef en Rene. Bye, bye!!!